Chirosynopsis
Door Nico Huijbregts
Chirosynopsis (afgeleid van het Griekse cheir = hand) is een lees- en kijkboek. Het boek bevat 31 korte, door de auteur zelf fraai geïllustreerde prozastukken, die allemaal op een of andere manier handen als motief hebben en waarin fictie en beschouwing met elkaar zijn vermengd. De teksten zijn onderling niet alleen door dit motief met elkaar verbonden, maar ook door de hoofdpersoon, Lucas.
Alle 31 teksten kunnen afzonderlijk gelezen worden en tegelijkertijd zijn het brokstukjes uit zijn persoonlijke verhaal: we maken hem mee in verschillende levensfasen en hoedanigheden: als getalenteerd muzikaal kind, als zoon, als broer, als geliefde. In al deze relaties vormen handen een wezenlijke verbindende schakel. Nu eens komt hij zelf aan het woord, dan weer zien we hem door de ogen van anderen. Deze wisseling van perspectief maakt dat de teksten zeer verschillend van toon en stijl zijn; soms nuchter en beschouwend, dan poëtisch, hier kalm, daar uitbundig.
Chirosynopsis is dus een boek over… handen. Over de handen van hoofdpersoon Lucas. Over de handen die hem als kind en later als volwassene fascineren. Handen die hem beschermen, of juist terechtwijzen. Handen van uiteenlopende mensen die een heel verhaal herbergen en tegelijk ook iets van Lucas’ eigen verhaal blootleggen. De handen van zijn moeder. Van acteur James Stewart. De linkerhand van Chopin. De handen van een jonge Christus. Handen van tantes, vaders, opa’s, van schilders, dirigenten en pianisten.
Een boek niet alleen om te lezen maar ook om steeds weer in te kijken: de ontroerende en poëtische teksten zijn bijzonder fraai geïllustreerd en het geheel van teksten en illustraties is door grafisch vormgeefster Pascale Companjen tot een waar kleinood omgetoverd, uitgevoerd in drukwerk van hoge kwaliteit.
96 donaties
Preview
Lees preview (PDF)
Onvoltooid voltooid
1 nov 2020
Beste familie, vrienden, kennissen, collega’s, geïnteresseerden,
de laatste 11 dagen van de crowdfundingcampagne voor Chirosynopsis zijn ingegaan. Door nieuwe donaties afgelopen week, ben ik nog maar 8% van het streefbedrag verwijderd! Wederom iedereen die heeft gedoneerd heel veel dank!
In mijn vorige update heb ik iets verteld over het maken van de illustraties en in een korte video heb je mij aan het werk kunnen zien aan wat de laatste illustratie wordt. Ik ben er bijna klaar mee (in de ouderwetse betekenis...) – het is een precisiewerkje geworden, dat ik hooguit anderhalf uur per dag volhoudt – ‘Kolere, wat een klus!’ bracht Pascale Companjen, grafisch vormgeefster van m’n boek, spontaan uit na het zien van het resultaat totnogtoe. Binnenkort zal zij ook deze tekening een plek in het boek geven. Over het mooie werk dat Pascale van het boek maakt wil ik je volgende keer meer vertellen en hopelijk staat ze mij dan toe al een tipje van de sluier te lichten met wat beeldmateriaal.
Inmiddels staat me een nieuw karwei te wachten. Een paar dagen geleden namelijk ontving ik een email van een van de redacteuren van Uitgeverij Palmslag: voor 12 november moet ik het manuscript zo ‘af’ mogelijk aanleveren. Ik heb net even mijn emails nagekeken: vier maanden geleden, 23 juni om precies te zijn, bood ik Uitgeverij Palmslag een eerste versie van het manuscript aan – sindsdien heb ik bewust geen letter meer van het boek willen lezen. Ik wist natuurlijk dat deze klus er een keer aan zou komen en voor zoiets wil ik zoveel afstand als mogelijk tot mijn tekst krijgen Het heeft ook wel iets spannends: het opnieuw gaan lezen. Het is net zoals het na een half jaar of langer weer kijken naar een van mijn schilderijen en tekeningen, het luisteren naar een van mijn muziekstukken: iedere keer blijkt dat ik iets heb gemist, en dan bedoel ik niet per se fouten – natuurlijk! die ook. Nee, ik bedoel eerder iets als een klank, een gedachte, een detail waarvan het plotseling opduiken consequenties heeft voor de betekenis van wat ik heb gemaakt. Alsof het verhaal, het schilderij, het muziekstuk altijd al een eigen leven leidde en mij gewoon nog niet alles heeft willen prijsgeven. Dat maakt volgens mij dat ik voortdurend van alles wil veranderen. Nee, iets is nooit af. Dat is de wet en die moet je eerbiedigen.
Tot de volgende keer!
Stipjes en streepjes
20 okt 2020
Beste familie, vrienden, kennissen, collega’s, geïnteresseerden,
met nog ongeveer drie weken te gaan loopt de crowdfundingcampagne voor Chirosynopsis voorspoedig.
Inmiddels hebben ruim zestig donateurs hun weg gevonden naar de crowdfundingpagina voor mijn boek en daar alvast een boek besteld of zelfs gekozen voor een van de extra’s. Zestig mensen, ongelooflijk! Ik kan niet anders zeggen dan dat ik daar heel blij van word, mijn boek kan bijna gemaakt worden, dank jullie wel voor deze ondersteuning!
In mijn vorige update heb ik een beetje achtergrond van Chirosynopsis geschetst en verteld dat ik begonnen ben de laatste illustratie van het boek te maken. Ik heb een korte video gemaakt waarin je mij daaraan ziet werken. Als ik naar die video kijk weet en voel ik hoe anders het maken van dit soort tekeningen is als het maken van zgn. ‘vrij’ werk: datgene wat ik teken en schilder zonder enige aanleiding van buitenaf. In het eerste geval zijn dit boek, een verhaal daaruit en het motief van ‘handen’ de directe, externe, aanleiding om een illustratie te maken. Om het plat te zeggen: een plaatje bij een praatje. In het tweede geval, bij het vrije werk, is er een interne aanleiding, namelijk het werk zelf: de ene tekening roept een andere op, dat ene schilderij vraagt om commentaar en aanvullingen van andere schilderijen. De werken zijn aan niets gebonden behalve aan hun eigen, verbeelde werkelijkheid. En als er al zich iets uit onze werkelijkheid in zou mengen, is dat omdat ik daarin iets heb gevonden dat zich zou kunnen aanpassen aan het werk, of het tegenspreken, of het aanvullen, kortom: de werkelijkheid verandert in verbeelde werkelijkheid.
Overigens is het niet zo dat er in het maken van dit vrije werk voor mij meer bevrediging of waarde zou schuilen dan in het maken van de illustraties voor Chirosynopsis. Door hun verschil in uiterlijk alleen al zou je denken dat ik schizofreen ben, maar die gekte koester ik graag. Je ziet me in die video eindeloos stipjes zetten en al doet me dat af en toe gillend tegen het plafond vliegen, het zien groeien van de illustratie tot iets waarvan ik verwacht enthousiast te worden maakt me hongerig en ik moet moeite doen mijn geduld te bewaren, net zoals dat het geval is bij het werken aan een vrij werk – dat zeker soms met net zo veel tergend geploeter tot stand komt. Alleen... er is een verschil... een significant verschil, voor mij althans, tussen een illustratie en een vrij werk, en dat zit ‘m voor mij toch vooral in het gevoel dat ik krijg als ik naar een van beiden kijk: in iedere illustratie zie ik iets dat af is; in een vrij werk daarentegen, schilderij of tekening, eerder iets dat de kiem is voor een volgend werk.
Dat voltooide maakt dat een illustratie een onherroepelijke betekenis heeft, per definitie iets voorstelt, verwijst naar slechts dat ene – van het vrije werk (dat van mezelf maar net zo goed dat van anderen) is het juist zo fijn dat het uitblijven van een voltooiing garandeert dat het niets hoeft te betekenen en dat het die vrijheid (want dat is het) met iedereen die er naar kijkt deelt: het bevat mogelijk een klein stukje van ieders verbeelding.
Genoeg taai gepraat! Ik moet nog een hoop puntjes en streepjes zetten. Tot de volgende keer.
Kamer met honderd deuren
11 okt 2020
Vorige week is de crowdfundingcampagne voor mijn nieuwe boek Chirosynopsis van start gegaan.
Er is pas een week voorbij en velen van jullie zijn zo genereus geweest dat nu al het streefbedrag voor meer dan de helft is behaald, fantastisch! Daarvoor wil ik alle donateurs-tot-nu-toe heel hartelijk bedanken.
Een klein beetje achtergrond van het boek.
Op de kop af tien jaar geleden zat ik voor het eerst aan mijn werktafel in mijn piepkleine atelier van drie bij vier meter aan de Villanovastraat te Nijmegen. Er zat een gat in één van de twee slecht sluitende ramen, waardoorheen de wind floot. Er zat een gat in de vloer in een hoek. Er lagen muizekeutels omheen. Kalkgruis viel er dagelijks van het plafond. Het maakte me allemaal niets uit. Ik torende uit boven de daken van de wijk Wolfskuil en had een prachtig uitzicht tot voorbij de sluizen van Weurt. Ik heb me er heel gelukkig gevoeld.
Ik zou er gaan schilderen en tekenen. Maar die eerste dag overkwam het me dat ik een schrijfschrift pakte en daar binnen een half uurtje honderd onderwerpen noteerde waarover ik honderd keer iets moest gaan schrijven. Dat had ik van tevoren niet bedacht. Het megalomane idee was er gewoon in één keer. Ik wist natuurlijk dat ik dat nooit binnen mijn leven voor elkaar zou krijgen, maar ik voelde me in dat kleine atelier tot veel in staat. Ik maakte voortvarend een schema: alle honderd onderwerpen zouden om en om aan bod komen. Vanaf die dag tot nu heb ik iedere dag geschreven. Het idiote idee heeft als een goed geoliede schrijfmotor gewerkt voor het project dat ik doopte Kamer met honderd deuren.
Achter een van die deuren klonken de verhalen over handen.
In tien jaar tijd ben ik maar eenendertig keer door die deur gegaan (ik heb ook al die andere negenennegentig deuren ontsloten). Toch vond ik eind vorig jaar dat de verhalen die ik er had ontdekt samen al zo’n eenheid vormden, dat de tijd rijp was deze alvast te bundelen. Een aantal van die verhalen misten beeld. Een schilderij speelde bijvoorbeeld een belangrijke rol, dat moest de lezer kunnen zien. Om dan maar een plaatje van dat bewuste schilderij bij de tekst te plakken, wilde ik niet. Nee, te saai, te statisch. Heel snel ontstond het idee niet alleen bij verscheidene verhalen te tekenen, maar ook in een grafisch ontwerp het beeld een prominente rol te laten spelen. Het was eind februari en niet veel later werd vanwege het coronavirus de lockdown afgekondigd. Vanaf dat moment zagen mijn dagen er steeds hetzelfde uit: opstaan, aan tafel thuis gaan zitten met papier en tekenpennen voor me, en vervolgens tekenen tot ik er scheel van zag.
Aan de oorsprong van al die verhalen over handen ligt een oerbeeld ten grondslag: mijn eigen hand, geopend, zichtbaar aan de binnenkant, als achtjarige door mijzelf getekend. Ik weet dat ik de jaren daarna er nog vaak naar keek en steeds weer bevangen raakte door de magie die een simpel potlood op een stuk papier kon oproepen. Op een zeker moment was die tekening verdwenen. Ik vermoed weggegooid. Maar de tekening van die hand heeft altijd in me gezeten, als een beeld van iets waarmee ik mij kon onderscheiden. Toch kan het best zo zijn dat het een knullige prul was, hoor. Ik denk dat ik de tekening met de jaren die volgden in gedachten steeds mooier en beter heb gemaakt. En zelfs heb veranderd: want ik herinner me niet een kinderhand maar vreemd genoeg de hand van een volwassene.
Dit was een klein beetje achtergrond bij Chirosynopsis.
Vandaag ben ik met een laatste illustratie bij een van de verhalen begonnen: een bot uit de ruggegraat van een walvis, ooit bij Persingen aangespoeld... Een walvis? Bij Persingen?
Daarover en over het verschil voor mij tussen illustratie en zgn. vrij werk zal ik je een volgende keer berichten.
Nico Huijbregts is schrijver, musicus en beeldend kunstenaar. Zijn composities werden door verschillende solisten en ensembles in binnen- en buitenland uitgevoerd. Als pianist trad hij op verschillende podia en festivals op. Als schrijver publiceerde hij tot nu toe vooral over beeldende kunst. In 2018 verscheen het succesvolle 99+1 – Vrije kunst in Nijmegen, een verzameling beschouwingen over kunstwerken.
Foto: Inge Hondebrink
Tegenprestaties
Doneren is niet meer mogelijk.
Dank voor de steun! En je bent vanzelfsprekend van harte welkom op de boekpresentatie.
1 donatie
Je bent van harte welkom op de boekpresentatie, waar je een exemplaar van het boek kunt komen ophalen.
32 donaties
We sturen je per post een exemplaar van het boek. Het boek wordt op een heel bijzondere manier gesigneerd (verrassing!). En je bent van harte welkom op de boekpresentatie.
19 donaties
We sturen je per post een exemplaar van het boek. Het wordt op een heel bijzondere manier gesigneerd (verrassing!). Je ontvangt een set van 8 ansichtkaarten met de mooiste illustraties. En je bent van harte welkom op de boekpresentatie.
22 donaties
Geweldig! Ik kom je persoonlijk een boek thuis brengen en lees een van de verhalen voor. Uiteraard is het boek op een bijzondere manier gesigneerd en ontvang je een set van 8 kaarten met illustraties. En je bent van harte welkom op de boekpresentatie.
4 donaties
Fantastisch! Ik kom je persoonlijk jouw gesigneerde boek thuis brengen, plus een set van 8 kaarten met illustraties. Bovendien kom ik een getekend portret van je hand maken.
7 donaties
Super! Ik kom je persoonlijk jouw gesigneerde boek thuis brengen, plus een set van 8 kaarten met illustraties. Bovendien kom ik een portret van je hand schilderen in olieverf.
3 donaties
Reacties
1 oktober 2020 - 14:02
Dag Nico, heel veel succes en plezier met de crowdfunding/voorverkoop van Chirosynopsis en de publicatie ervan bij Uitgeverij Palmslag! Groet, Maurice van Dijk
2 oktober 2020 - 10:24
Bij deze steun ik dit prject van harte!!!
Vooral omdat ik van handen hou!
3 oktober 2020 - 09:33
Veel succes met de voltooing!
jo
4 oktober 2020 - 12:11
Fantastisch project, helaas kunnen we niet bij de boekpresentatie zijn.
5 oktober 2020 - 12:04
Namens Eleonore Schönmaier
5 oktober 2020 - 19:34
Succes! Mooi project!
6 oktober 2020 - 12:30
Het zou handig zijn om genoeg handen bijeen te krijgen om de ophande zijnde publicatie in handen van de drukker te geven. Heeft die ook weer iets omhande.
met een groet en een ferme handdruk op anderhalve meter, succes, Vincent
6 oktober 2020 - 16:10
Succes Nico! We kijken er naar uit.
groetjes Armand
15 oktober 2020 - 22:12
Ben benieuwd naar je interssante boek.
Jos
22 oktober 2020 - 08:23
Ziet er weer interessant uit Nico. Ik ben heel erg benieuwd naar je nieuwe boek. Veel Succes. Groet, Herman
26 oktober 2020 - 13:50
Namens Rinel
26 oktober 2020 - 18:39
Hoi Nico
Veel plezier nu je de laatste hand legt aan je boek.
31 oktober 2020 - 18:24
Namens Afien en Ans
3 november 2020 - 23:18
Namens alle leden van koor Ima Adama!
Reactie toevoegen